Leonie Reijers is docent, mentor en decaan op het Rietveld Lyceum. In haar gastblog beschrijft ze de dagelijkse uitdagingen waar ze tegenaan loopt bij het communiceren met ouders.
Als je vers van de opleiding komt, heb je eigenlijk geen flauw idee hoe je met ouders communiceert. In mijn eerste jaar als docent en mentor (die taak krijg je meteen cadeau) had ik regelmatig rode blossen op mijn wangen van de spanning, want ik had een oudergesprek. Help! Wat als ze klagen over mijn lessen? Wat als ze vinden dat ik te streng voor hun kind ben? Wat als…, wat als…? Om nog maar te zwijgen over de onduidelijke communicatie. Zo gaf ik briefjes mee voor de ouderavond. Resultaat: ouders wisten van niks, want zoonlief had ‘m nog verfrommeld in de tas zitten. Mails die in de spam verdwijnen: hadden wij een afspraak dan? Na drie keer bellen nog steeds geen gehoor: telefoonnummer gewijzigd. Zucht.
Bovenstaande klinkt misschien wat overdreven, maar er zit wel een kern van waarheid in. Onduidelijke communicatie - of dat nu ligt aan het medium dat je gebruikt, aan jou als mentor of aan de vergeetachtigheid van jouw leerling - is dodelijk voor écht contact met ouders. Jouw leerling, en dan met name zijn of haar leerproces, is gebaat bij goed contact tussen jou en de ouders. Onderzoek wijst uit: voor de motivatie van leerlingen draagt goed contact met school bij aan drie psychologische basisbehoeften: relatie, competentie en autonomie (Deci & Ryan, 2000). Eigenlijk gelden die drie behoeften voor alle partijen. De leerling voelt zich het middelpunt, ouders voelen zich betrokken, jij ervaart meer plezier in je werk: win-win-win!
Inmiddels ben ik aardig door de wol geverfd. Gesprekken met ouders vind ik enorm waardevol en meestal erg gezellig. Onderwerpen als mijn hoge hakken, bijzondere kledingkeuze of mijn slechte humor komen regelmatig voorbij. Ik vermaak me meestal kostelijk tijdens een ouderavond. Natuurlijk schuw ik het serieuze gesprek niet. Zo’n oudergesprek geeft mij inzicht in hoe ouders met hun kind communiceren of waar zij tegenaan lopen in het contact met hun kind. Het verklaart vaak waar bepaald gedrag - ja, ook positief - vandaan komt. Aan het gesprek zelf ligt het gelukkig niet. Daarin bepaal ik zelf als mentor hoe ik gevoelige onderwerpen aansnijdt of wat ik wel of bewust niet bespreek.
Om tot zo’n gesprek te komen: daar ligt de uitdaging. Op dit moment gebruik ik als mentor vaak verschillende communicatiekanalen door elkaar. Eerlijk? Ik vind het bloedirritant. Appjes naar je privénummer over iets onzinnigs (Harry is zijn trui kwijt: of ik weet waar die is gebleven? Uhm: nee.). Of uitgebreide verhalen in de mail over de problemen waar dochterlief, maar eigenlijk de ouder mee zit (sorry, ik ben geen psycholoog). Of terugbelverzoeken op de meeste onmogelijke momenten (want: ik sta voor de klas). Lekker onhandig. En dat is nog een understatement.
Wat ik echt nodig heb: één manier om duidelijk te communiceren met ouders. Duidelijk, afgebakend en vooral ideaal om te negeren op mijn vrije dagen. Op ‘standje uit’: onmisbaar als je plezier wilt houden in het geven van onderwijs. Ook onmisbaar in communicatie met ouders, want het blijft een vak apart.
| Leonie Reijers is docent, mentor en decaan en eigenaar van 'het ietwat brutale Tekstbureau Stipt' |  |